Mang de Stickelbeeren

Loot Juch dat good gohn, un wenn ji seukt find Ji jo villicht noch een poor Stickelbeern, ober nu is dat fast to Enn` dormit, ne` Lüttje Geschicht dorto heff ick noch, de hett mien Vadder 1950 schreeben.
************************************************
Mang de Stickelbeeren
Froo Ehlers weer in ehrn Goorn bid Stickbeernplücken togang'n. Bi ehr rümm speel ehr lütt Peter, een Jung von'n Johrer veer, een'n lütten driftigen un'n drulligen Bengel. Bald lööp he den'n Goornstieg lang, denn weer he wedder op de Beeten togangn, un as Mudder an to schimpen fung un em dor runnerjöög, keum he bi ehr an un seed, „Peter ganz ortig sien will, Peter will Mudder helpen."
„Ne, mien lütten Peter", seed sien Mudder to em, „dat kans Du noch nich, denn müßt Du eers grötter warrn, denn kanns Du Mudder dorbi helpen. Kiek, de ooln Büsche sünd scharp un steekt Di in Dien lütten Finger, denn fangs Du an to ween'n. Kumm, holl mol Dien lütten Hann' op; hier hest Du Stickbeern, de Mudder all plückt hett, un denn goh man no de Stroot henn, dor is Dien lütt Fründ Fiete Repenn, mit den'n kanns Du speeln. Ober sie ok rech ortig un verdreegt Jug ok, heurs Du!" Na, de lütt Peter trudelt sick denn jo ok no de Stroot henn, un hett bi sien Toowen mit Fiete Repenn sien Mudder bald vergeten.
Nu is dat jo ober so in'n Leben: man kann sick süns gesund feuhln, un sien Arbeit dohn, un in'n nächsten Ogenblick liggt man all to Bedd. So keum dat ok mit Mudder Ehlers. Wenn se ok nich grod krank weer, ober to Bedd muß se doch. Fieken, wat ehr Deensdeern weer, muß lopen, un de Hebamm'n hooln, denn bi Mudder Ehlers süll wat Lütts koom'n, un et wör heuchste Tied!
Dat duur denn ok nich lang'n, weer de Hebamm'n all dor, un, se harr gornich später koom'n dörft, denn`n veddelstünn noher heur man in de Stuuw all Kinnerquarrn.
Ditmol weer et een lütt Deern worrn. Dat wör een Freid för Vadder warrn! Nu harr he doch endlich, wat he sick all ümmer wünscht harr: een'n Jung un een Deern! Ober Vadder weer man nich to Hus, he weer op'n Felln togang'n un wüß noch von nix. Dor sull Peter, de jo op de Stroot speel, em gliek Order bring'n, dat he koom'n sull. „Fieken", seggt Froo Ehlers to ehr Mäken, „roop Peter mol, un schick em gliek no sien'n Vadder henn, dat he koom'n deit, un segg den'n Jung ok, dat he 'n lütt Swester kregen haar."
Na, Fieken jo rut un röppt em. „Peter", seggt se, „loop snell no Vadder, he is op'n Felln, un segg em, dat de Adebor bi uns in'd Hus west is, he harr Di'n lütt Swester bröcht. Dat weer'n lütt feine Deern, segg em man, un Vadder sull gliek no Hus koom'n."
De Lütt stünn dor un reet sien lütt Muul sparrwied op. Dat Kunn he gornich gleuwen, wat Fieken em vertell. Süll dat ok wohr sien? He harr jo gorkeen'n Adebor flegen sehn!
As Fieken em ober nochmol seggen deh, he süll snell toloopen, birrs he los, un lööp, all wat he kunn, de Stroot lang un no'n Felln henn, wo sien Vadder weer.
Ganz ut de Puust keum he dor an, un rööp all von wieden: „Vadder, Du sast ganz schnell no Hus koom'n! De Adebor is bi uns west un hett mi'n lütt Swester bröcht."
„Wat is dat?", seggt sien Vadder, ,,'n lütt Deern hett he uns bröcht? — Jung, dat is jowoll nich meuglich! — Wer hett Di dat seggt?" „Fieken hett mi herschickt un seed, dat weern lütt feine Deern, un Du süst gliek no Hus koom'n."
„Jo, dat mutt ick denn jowoll", seggt sien Vadder. „Ober, segg mi mol, wat hett denn Mudder to de lütt Deern seggt, hett de sick nich dorto freit?
„Ne, Vadder", seggt de Jung, „wo kann de sick frein, de weet jo noch gornix von de Deern. De is jo bi uns in'n Goorn togangn un plückt dor Stickelbeern."
© Friedrich Schnoor
Wenn ji Gefallen doran hebbt hier stoht noch veel mehr binn`n
Un dat smeukern in de e.-Beuker is noch billiger as dat smeuken

www.buecher.de/ ... /cXVlcnk9RnJpZWRyaWNoK1NjaG5vb3...